Mont Ventoux dag, 4.15 uur: ontbijt en ik kon verbazingwekkend goed eten. Normaalgesproken krijg ik met moeite 'n hap door mijn keel. Die nacht had ik goed geslapen, iets dat normaalgesproken ook nooit gebeurt, daar werd ik zenuwachtig van. Rond 5.30 uur startte de eerste klim, vanuit Bedoin.

Het fietsen ging heerlijk en al snel vergat ik dat ik wel goed had geslapen en gegeten. Na 2 uur en 12 minuten was ik boven, 18 minuten sneller dan ik voor de eerste klim had uitgetrokken. Op de foto, eten en drinken, bidons wisselen, afdaalkleding aan en afdalen naar Malauscene.

Inmiddels was 't al stuk warmer. 2 uur en 36 minuten later, wederom 'n stuk sneller dan verwacht, bereikte ik voor de 2e keer de top. Het was nog geen 11.30 uur en toen bedacht ik, 't gaat lukken! Al moet ik er tot vanavond 18 uur over doen, ik ga er voor!

Vervolgens afdalen naar Sault om daar nog even de bidon te vullen aan een lokale fontein. In de afdaling had ik bijna een bidon leeggedronken, zo warm was het. In die laatste klim betrapte ik mezelf erop dat ik de rit in kleine stukken ging opdelen, om het zo iets minder zwaar te maken.

De laatste 2,5 kilometer ben ik non stop met mezelf 'in gesprek' geweest. Het was inmiddels 36 graden. De laatste 500 meter kwamen uit m'n tenen, maar wat een overweldigend gevoel had ik, toen ik voor de 3e keer boven op de Mont Ventoux stond! Ik stond (weer eens) met een brok in mijn keel van de inspanning, het uitzicht, maar ook van ontroering dat het was gelukt en dat deze droom waarheid was geworden.